खरंच त्यावेळी आपण किती वेड्यासारखं वागायचो!
फोनवर बोलता बोलता, अख्खी रात्र जागायचो.
कधी अखंड बडबड करत, मनातलं सारं काही बोलायचो.
कधी नुसतंच गप्प राहून, मुके श्वास मोजायचो!
खरंच त्यावेळी आपण किती वेड्यासारखं वागायचो!
कधी एखाद्या शुल्लक कारणावरून मनसोक्त भांडायचो,
मीच बरोबर अन तू चूक हे अगदी हिरीरीने मांडायचो.
मनात दडवलेल्या गोष्टी, मग हळूच एकमेकांना सांगायचो.
ऐकून कसं वाटलं तुला? अशी direct reaction मागायचो!
खरंच त्यावेळी आपण किती वेड्यासारखं वागायचो!
एकमेकांच्या मिठीत विसावण्याची, वेडी आस धरायचो,
ते शक्य नाही कळाल्यावर, उशीला घट्ट कवटाळायचो.
उजाडेपर्यंत असंच एकमेकांच्या उश्याशी बसून राहायचो.
पहाटेची स्वप्नं अशी, उघड्या डोळ्यांनीच पाहायचो!
खरंच त्यावेळी आपण किती वेड्यासारखं वागायचो!
Khoop sunder...Aawadali...aani patali suddha...!!! :)
ReplyDeletekhupach chhan kavita ahe aase sarvan sobat hotach aste hi kavita manjhe sarvanchi kahanich tumhi sangitli ahe kharach hi kavita mannala lagun geli ahe ......asyach kavita liht ja......
ReplyDeletehardik subhechya.
धन्यवाद मंडळी... :)
ReplyDeletechan
ReplyDeletegd 1 dude...........
ReplyDeleteअरे भिंतीला प्लास्टर का नाही? की तुझया गोष्टी ऐकून पडून गेला ते?
ReplyDelete